کارلو وبر کیست؟
کارلو وبر (متولد 6 آوریل 1934 در زاربروکن، آلمان، درگذشت 15 می 2014) یک معمار و استاد آلمانی، بنیانگذار و شریک ارشد Auer Weber Assoziierte بود.
مسیر زندگی کارلو وبر
58-1953 در دانشگاه فنی اشتوتگارت (در حال حاضر دانشگاه اشتوتگارت) در رشته ی معماری تحصیل کرد.
1955-56 تجربه عملی در Behnisch Lambart، اشتوتگارت، کار در میان پروژه های دیگر در مدرسه ابتدایی Vogelsang را کسب کرد. در طول تحصیل خود از سال 58-1956 به کار کردن در دفتر کار ادامه داد.
59-1958 بورس تحصیلی DAAD (برنامه ی تبادل دانشجوی آلمان) برای مطالعات معماری در دانشگاه Ecole Nationale Superieure des Beaux Arts پاریس را دریافت کرد.
61-1960 در Les Frères Arsène Henry و Prof. Louis Arretche، پاریس کار کرد.
1961 دیپلم خود را از دانشگاه فنی اشتوتگارت (دانشگاه اشتوتگارت فعلی) گرفت.
66-1961 برای گونتر بنیش در دانشکده مهندسی اولم (با وینفرد بوکسل)، مدرسه گرامر شوئننینگن و فورتوانگن (با لوتار زیدل) و میتل پونکت شوله “دن برگلن” اوپلسبوم کار کرد.
1966 کارلو وبر به همراه فریتز آئور، وینفرد بوکسل و ارهارد ترونکنر در Behnisch Partner شریک شدند.
1967 به مونیخ نقل مکان کرد.
1974 به اشتوتگارت بازگشت.
1979 از شراکت Behnisch Partner همراه با فریتز آئور کنار کشید.
1980 دفتر Auer Weber GbR، در اشتوتگارت مونیخ را به همراه فریتز آئور تأسیس کرد.
90-1980 سخنرانی و تدریس در دانشگاه اشتوتگارت.
1992-1999 استاد فناوری و طراحی ساختمان، دانشگاه صنعتی درسدن شد.
از سال 1996 عضو آکادمی هنرهای ساکسون، درسدن است.
2006 شریک موسس Auer Weber Assoziierte GmbH اشتوتگارت مونیخ شد.
2014 در اشتوتگارت درگذشت.
ساختمان هایی که توسط کارلو وبر طراحی و اجرا شدند
- خانه باستان شناسی، چمنیتز، 2013
- ارگان اصلی، کلیسای کنستانتین در تریر، 2012
- اسپارکاسسه ممنینگن، 2010
- اولِکول نوننویزن، لوکزامبورگ، 2011
- ساختمان سمینار گوت سیگن، 2007
- ساختمان نمایشگاه برولش تراس درسدن، 2005
- خانه ی روث مرکل، راتیوفارم، اولم، 2004
- سالن ورزشی اوراین، بیتیگیم، بیسینگن، 2003
- بانک مرکزی ایالت برمن در هالبرشتات، 2000
- خانه ی کورمیتل بد برامباخ، 2000
- خانه آمازون ویلهلم اشتوتگارت، 1999
- خانه فِست سپیل رکلینگ هاسن، 1998
- کازینو و کافه تریای مدرسه افسران ارتش در درسدن، 1998
- تئاتر هوف، 1994
- ساختمان اداری اِستادورکه روتلینگن، 1991
- کافه تریای دانشگاه اولم، 1989
- خانه سالمندان و آسایشگاه در لمگو، 1986
- مرکز آبگرم بد سالزوفلن، 1983
جوایز و افتخارات کارلو وبر
جوایزبه عنوان یک شریک در Behnisch Partner
- 1981: جایزه معماری UIA، تسهیلات المپیک مونیخ 1972
- 1981: جایزه آگوست پرت، تسهیلات المپیک مونیخ 1972
در Auer Weber Assoziierte
- 2010: جایزه DIVA، دفتر مرکزی ریورگیت، وین
- 2007: جایزه معماری آلمان، تقدیر از ساختمان نمایشگاه برولش تراس، درسدن
- 2006: جایزه دِدالو مینوس، جایزه ویژه، مرکز شهر خورشیدی لینز پیچلینگ، اتریش
- جوایز LEAF، گروه “بهترین پروژه زیست محیطی”، مرکز شهر خورشیدی لینز پیچلینگ ، اتریش
- 2004: جوایز LEAFدسته “تازه ساخت” و “کل”، هتل ESO در کرو پارانل، شیلی
- 2001: جایزه معماری آلمان، خانه فِست سپیل رکلینگ هاسن
- 1995: جایزه معماری آلمان 1995، تقدیر از تئاتر هوف
- 1991: جایزه فریتز شوماخر
- 1991: جایزه منتقدان برای معماری، آلمان غرفه نمایشگاه اکسپو 92 سویل
- 1989: جایزه معماری دفتر منطقه ای استارنبرگ آلمان
