سازه چادری خیمه

سازه چادری خیمه

خیمه های متکی بر پایه، اصلی ترین شکل سازه های پارچه ای کششی هستند. ضمن اینکه بزرگترین طیف ممکن از اشکال را تولید می کنند. از جمله می توان به خیمه های منفرد، ترکیبات از چند خیمه، خیمه های معکوس (اینورس) و شکل های دارای لبه ی سخت یا زنجیروار اشاره کرد. سازه چادری سقف فرم خیمه یکی از پرکاربردترین سازه های سبک در معماری مدرن است.

مقبولیت عام آنها به دلیل تنوع ویژگی های مثبتشان است. شکل سنتی چادر نوک تیز سیرک، الگوی بصری تعداد بی شماری از چادرهای اجاره ای جشن ها، پوشش های امفی تئاتر ها و دیگر مکان های سرگرمی و تفریحی بوده است.

کاربرد وسیع سازه چادری سقف فرم خیمه

چند مثال اندک دامنه ی وسیع کاربرد فرم های خیمه ای را نشان خواهد داد . در اصلی ترین شکل خود، آنها دارای پلانی متقارن با یک راس مرکزی منفرد هستند که توسط یک دیرک عمودی نگه داشته می شوند. بسیاری از کارکردها به راحتی با سازه های تک پایه به طور نامتقارن تطابق پیدا نمی کنند . برای مثال در آمفی تئاتر ها وجود فعالیت برروی صحنه و همچنین وجود مطلوب ترین صندلی ها در نزدیکی خط مرکزی سازه مانع از قرارگیری پایه در آنجا می شود. بنابراین در بسیاری از این موارد یا اغلب آنها از یک پایه در هر طرف صحنه نمایش استفاده می شود.

خیمه ی اینورس

یک گونه ی جالب از سازه های خیمه ای، خیمه ی معکوس یا فرم اینورس است که در آن پارچه از پیرامون خود به سمت نقطه ای پایینتر در مرکز آن خم می شود . دلایل عملی متعددی برای گریز از چنین شکلی وجود دارد، از جمله دیوارها یا ستون های تکیه گاهی بلندی که در اطراف محیط آن لازم است، مانع بزرگی که توسط خود نقطه پایینی سقف در مرکز فضا ایجاد می شود و ضرورت زهکشی داخلی. اغلب اوقات و در همه ی موارد این شکل بندی به دلیل ظاهر چشمگیر آن انتخاب می شود.

برخی نکات در انتخاب این فرم ها

شکل کلاسیک این فرم‌ها وابسته به یک پایه‌ی مرکزی است و این پایه‌ها باید در کف فضای داخلی محکم شوند. بنابراین وجود آن‌ها ممکن است در دهانه‌های آزاد محیط حالت جداشدگی ایجاد کند. البته می‌توان این مشکل را با طراحی شاه‌پایه‌ای خاص حل کرد. انتهای این شاه‌پایه باید بالاتر از کف زمین تمام شود و توسط کابل‌هایی که به پیرامون سقف متصل شده‌اند نگه‌ داشته‌شود. ترکیبات پیچیده‌ی دیگری مانند طرح‌های معلق نیز وجود دارند که می‌توان با آن‌ها نوک مخروط را بدون استفاده از تکیه‌گاه داخلی مهار کرد.

اشکال دیگر این فرم‌ها این است که مخروط‌ها نسبت به مساحت پلانشان، پارچه‌ی بیشتری مصرف می‌کنند؛ مخصوصا در اشکال “تک‌مخروطی” ؛ چون در نزدیک رآس مخروط، شیب‌های تندی دارند. همچنین مخروط‌ها بسته به ناحیه‌ای که توسط رئوس مرتفع آن‌ها محدود می‌شود ، ممکن است مصرف انرژی بیشتری داشته باشند.

فهرست منابع :

کتاب سازه های پارچه ای کششی، نوشته کریگ هانتینگتون، ترجمه دکتر محمود گلابچی.