استادیوم المپیک مونیخ

ورزشگاه المپیک مونیخ

ورزشگاه المپیک مونیخ توسط فرای اتو و گانتربنیش که غالبا به عنوان پیشرو در ساخت بناهای کششی و پوسته­ ای کم وزن معرفی شده و حتی نظم و ترتیب معماری را تحت الشعاع خود قرار داده­ اند در سال 1972 طراحی شد.

با اینکه المپیک قبلا در سال 1963 در برلین برگزار شده بود فرای اتو و گانتر بنیش بازی­ های المپیک آلمان را به عنوان یک فرصت و شانس دوم برای نشان دادن آلمان به گونه­ ای متفاوت در نظر گرفتند.

هدف آنها ساخت بنایی برای شبیه­ سازی شعار “بازی­ های شاد” مربوط به بازی­ ها به عنوان پاسخ معماری برای تحت الشعاع قرار دادن استادیوم سنگین و اقتدار گرای شهر برلین بود و پس از یک استراحت بعد از استادیوم المپیک مونیخ در سال 1972 انها کارهای بیشتری ارائه دادند.

ویژگی های سازه ای ورزشگاه المپیک مونیخ

فرای اتو و گانتربنیش یک ساختمان کششی فراگیر را تصور کردند که می­ توانست به طور مداوم در محل جریان داشته باشد و برآمدگی­ های منظم و منحصربفرد آلپ سوئیس را شبیه­ سازی کند. نتیجه یک بنای معلق ابری مانند بود که انگار روی سایت شناور است.

سطح کششی مداوم که در تمام ساختمان­ های اصلی بازی­ های المپیک منشعب شده است به یک سیستم ساختاری درختی شاخه شاخه متصل است که باعث ایجاد یک سری حجم در سرتاسر سایت می­ شود.

پوسته سایبان از تعداد زیادی دکل آویزان است که به خمیدگی­ های نمایشی و منحصربفرد سطح اجازه می­ دهد به صورت پویا در سرتاسر سایت جاری گردند.

سایبان­ های بزرگ به صورت جانبی از طریق شبکه­ های کابلی کوچک­تر تثبیت شده­ اند که این کابل­ های کوچک به یک کابل فولادی بزرگتر که در کل محدوده گسترش یافته و در هر انتهایش پای ستونی بتونی دارد چسبانده شده است.

جدا از ساختمان که پوسته آن را پوشانده است یک سری حجم­ ها وجود دارد که توسط سطح معلق پوشانده شده اند و به عنوان فضای انعطاف پذیر برای سکوی تماشاچیان در طول بازیها یا مناسبت­ های مختلف استفاده می­ شوند. برای چنین فضای وسیعی حداقل اجزای ساختاری برای تولید سطوح فراگیر متحرک که توسط اتصالات کششی گوناگون ساخته شده­ اند کار می­ کنند که نتیجه یک شبکه موج­دار به هم بافته شده­ است.

درحالی که سیستم اینگونه کار خود را سرتاسر چشم انداز مصنوعی به سمت استادیوم اصلی که در حفره ­ای که در اثر بمب­ گذاری های جنگ جهانی دوم گذاشته و ساخته شده انجام می­ دهد پوسته شروع به متراکم شدن کرده و از دور استادیوم محو می­ گردد. تغییر نمایشی در اندازه پوشش قدرت درک چشم انداز مصنوعی شناور را که برای به وجودآوردن محدوده­ های حجم بزرگ و آزاد سر از زمین درآورده و به زمین برگشته را افزایش می­ دهد.

ویژگی های بصری ورزشگاه

علاوه­ بر اتصال آن به چشم­ انداز پنل­ های شیشه­ ای آکریلیکی که روی پوسته کششی کشیده شده­ اند رابطه­ ای را بین محتوا و نوری که در معرض آن قرار می­ گیرد بوجود می­ آورد.حاشیه­ های آکریلیک در نور خورشید روشن و خاموش می­ شوند و باعث بازگرداندن نور رنگ آسمان و چشم­ انداز محیط می­ شوند.

زمانی که روشن می­ شوند پوسته معلق مانند یک شکل ابری به نظر می­رسد که در بالای سایت به تکاپومی پردازد. با توجه به محاسبات دقیق فرای اتو تمام سیستم ساختاری و پوسته­ای بیرون از سایت ساخته شده ­اند.

دقت بالای محاسبات باعث شد که این سازه به یکی از نوآورانه ­ترین و پیچیده­ ترین های ساختارهای دنیا که منحصرا برپای کشش کار کرده­است تبدیل گردد. حتی پس از گذشت 40سال از اتمام این کار این بنای کششی چادر مانند همانگونه که در المپیک 1972 احداث شد به نظر بیاید و خط ها شکل ساختار و هیبت معماری ان هنوز پابرجا باشد.

فهرست منابع:

مقاله” بررسی سازه های چادری به عنوان سازه های نو” ارائه شده در کنفرانس بین المللی مهندسی معماری، نویسندگان محمد سیدنژاد و الهه رحمانی.

مقاله “سازه چادری سازه ای پیشرفته در ساخت و ساز” ارائه شده در کنفرانس بین المللی عمران، معماری، مدیریت شهری و محیط زیست، نویسندگان کیمیا حسینی و احمد فیروزیان.

مقاله “کاربرد سازه های غشایی و چادری به عنوان سازه های نو در ساخت فضاهای ورزشی” نویسندگان شکوفه صالحی و محمد پیرمحمدی.