ورزشگاه المپیک برلین

ورزشگاه المپیک برلین کی ساخته شد؟

ورزشگاه المپیک برلین برای بازی های المپیک تابستانی 1936 ساخته شده بود. نازی ها این استادیوم را طبق نقشه های معمار ورنر ماخ به عنوان ابزاری برای تبلیغ قدرت رایش سوم (آلمان نازی) ساختند. پس از اتمام، استادیوم برلین 110،000 تماشاگر را برای بازی های المپیک در خود جای داد.

استادیوم المپیک، میزبان سه بازی در جام‌جهانی فوتبال 1974 بود و در جام جهانی فوتبال 2006 هم میزبان شش بازی و از جمله بازی فینال بود. فینال جام حذفی آلمان نیز هر سال همین‌جا برگزار می‌شود .

استادیوم المپیک در غرب برلین، تقریباً 7 کیلومتری انتهای غربی Kurfürstendamm و 10 کیلومتری دروازه Brandenburg  و ایستگاه راه آهن اصلی برلین (Hauptbahnhof) واقع شده است. این استادیوم بخشی از پارک المپیک است که سایر امکانات ورزشی را نیز شامل می‌شود.

این استادیوم برای مسابقات سوارکاری، هاکی، شنا، فوتبال و… مجهز شده بود. علاوه بر همه اینها، استادیوم اصلی مجهز به سکوی ویژه ای برای تماشای بازی ها توسط هیتلر و همراهانش بود. جالب اینجاست، که استادیوم المپیک بر روی  پایه های استادیومی ساخته شده که قرار بود برای بازی‌های المپیک 1916 ساخته شود ولی به دلیل شروع جنگ جهانی اول ساخت آن لغو شد.

بجز برج ناقوس استادیوم، بخش‌های دیگر آن، دوران جنگ جهانی دوم را تقریباً بدون هیچ آسیبی پشت سر گذاشتند.

بزرگترین ورزشگاه آلمان

از زمان بازسازی در سال 2004، ظرفیت دائمی استادیوم المپیک 74،475 صندلی است و بزرگترین استادیوم آلمان برای مسابقات بین المللی فوتبال است. استادیوم المپیک، استادیوم رده چهار UEFA و یکی از معتبرترین مکانهای ورزشی و سرگرمی در جهان است. ورزشگاه المپیک به جدیدترین فناوری در زمینه تجهیزات نورپردازی مصنوعی و صدا مجهز است. این استادیوم 113 جایگاه VIP، مجموعه ای از رستوران ها و دو گاراژ زیرزمینی (برای 630 ماشین) دارد.

این استادیوم، جایی که هیتلر تبلیغات نازی خود را به جهانیان ارائه داد، بیشتر به دلیل میزبانی مسابقات قهرمانی جام جهانی فیفا 2006 شناخته می‌شود.این استادیوم اکنون به عنوان استادیوم خانگی تیم Hertha BSC برلین عمل می‌کند.

این استادیوم امروزه هنوز هم در درجه اول مکانی برای رویدادهای بزرگ ورزشی است. در این استادیوم علاوه بر ورزش، رویدادهای بزرگ غیرورزشی، مانند کنسرت نیز برگزار می شود

مهمترین اتفاقات در ورزشگاه برلین

• قهرمانی جسی اونز در المپیک 1936 برلین در زمان هیتلر
• برگزاری المپیک 1936 برلین در دوره حکومت هیتلر
• برگزاری تعدادی از بازی‌های جام جهانی 1974 آلمان
• برگزاری تعدادی از بازی‌های جام جهانی 2006 آلمان از جمله بازی فینال بین فرانسه و ایتالیا
• برگزاری تعدادی از بازی‌های جام جهانی 2011 بانوان
• فینال لیگ قهرمانان اروپا در سال 2015
• برگزاری مسابقات دو و میدانی جهانی
• برگزاری 5 بازی از سری مسابقات امریکن بولز
• تعدادی از بازی‌های لیگ فوتبال آمریکا موسوم به NFL
• شکستن رکورد جهانی دوی 100 متر و 200 متر توسط یوسین بولت در مسابقات جام جهانی سال 2009

ساختمان بزرگ بدون سقف برای رویدادهای ورزشی و کنسرت

این استادیوم به شکل کاسه ای طراحی شده که پر از ردیف صندلی های چسبیده به هم است. صندلی ها در دو ردیف چیده شده‌اند و در بعضی مکان ها توسط جایگاه‌های VIP از هم جدا می‌شوند. صندلی‌ها توسط یک مسیر دویدن که دور تا دور کل استادیوم را طی می کند، از زمین بازی جدا شده‌اند.

طرح جامع پیشنهادی توسط ورنر ماخ در سال 1936 همچنان تحت حفاظت سازمان میراث فرهنگی است و به همین دلیل طرح های جدید برای بازسازی این استادیوم، بر حفظ ساختار اصلی ساختمان تاکید دارند. تمام موارد اضافه شده به استادیوم برای جلوگیری از بهم زدن نمای زیبا و برازنده ی آن، در زیر زمین و خارج از استادیوم قرار داده شده است. این تغییرات شامل موارد زیر می‌باشد:

• بررسی آسیب و بازسازی سازه بتنی
• تغییر دادن ردیف صندلی های بالا و بازسازی کامل ردیف صندلی های پایین
• کم کردن ارتفاع کف زمین بازی به میزان 2.65 متر
• ساخت سقف برای جایگاه های تماشاچیان
• نوسازی تمام تجهیزات فنی و ورزشی
• احداث سالن های VIP و فضای تفریحی

در طی نوسازی استادیوم، مناطق VIP جدید و با دسترسی مستقل ایجاد شده است.  ورودی های زیرزمینی و پارکینگ اختصاصی مستقیما به جایگاه های VIP راه دارند. جایگاه های VIP  با در نظر گرفتن ساختار موجود به دقت نصب شده‌اند و در صورت لزوم قابل برداشتن نیز هستند.

طراحی سقف جایگاه ها با توجه به اهمیت هنری و شرایط حفظ ساختار استادیوم، کارکرد های مورد نیاز را  بجا می‌آورد.

سقف ورزشگاه المپیک برلین

سازه‌ی سقف جدید، که حلقه ای شکل است و انتهای آن به سمت دروازه ماراتون باز است، با ساختار ساده و موادی که برای ساختش استفاده شده، خود را از بقیه ی قسمت های استادیوم متمایز می‌کند و آن سمت از استادیوم که به سمت شهر قرار دارد، از میدان المپیک تا برج ناقوس را برجسته می‌کند.

سقف استادیوم به شکل یک سازه سبک، از جنس فولاد طره ای با غشای بالا و پایین طراحی و ساخته شده است. طول کل خرپای فولادی استفاده شده به عنوان تکیه گاه اصلی سازه، 68 متر برآورد شده و از طریق غشأ شفاف قابل مشاهده است.

ارتفاع سازه در لبه های داخلی و خارجی به حداقل رسانده شده به طوری که جان پناه استادیوم همتراز سطح افق قرار می‌گیرد. به این ترتیب، سقف استادیوم بر نمای کلی چیره نمی‌شود و معماری نمای تاریخی آن دست نخورده باقی‌می‌ماند. از داخل، سقف بر روی 20 ستون فولادی قرار دارد که هر کدام دارای قطر باریکی به طول 25 سانتی متر هستند، برای همین تا آنجا که ممکن است مانع کمتری برای دید تماشاگران ایجاد می‌کند. سازه های لازم برای تحمل وزن سقف در ساختار لایه فوقانی قرار دارند و در زیر نمای سنگی استادیوم مخفی شده‌اند.

نصب سری چراغ های ویژه چراغ های زمین بازی را با سیستم آکوستیک استادیوم که نزدیک به لبه داخلی سقف قرار دارند ادغام می کند و استفاده از چراغ های جلوی ناخوشایند و دکل های بلندگو را حذف می کند. سقف جدید استادیوم از خودش نور ساطع می‌کند و به نمادی خاص در رسانه ها تبدیل شده است.

ساخت و ساز ورزشگاه المپیک برلین

ساخت و ساز استادیوم در ماه می سال 2000 آغاز شد و علی رغم بازی‌های مداوم در آن، در ماه می سال 2004 به پایان رسید. ساخت تکیه گاه‌های فولادی در ژوئن 2002 در امتداد ضلع شمالی آغاز شد و در امتداد ناحیه ی شرقی، به سمت جایگاه‌های ناحیه جنوبی که تا دروازه ماراتن امتداد داشتند، ادامه یافت.

پارچه ی غشاها توسط مهندسان مشاور Schlaich، Bergermann  و شرکا طراحی شده.

غشای فوقانی توسط قوس های فولادی پشتیبانی می شود و دارای انحنای دوجانبه ی منفی است. غشای تحتانی به سمت بیرون و صفحه ای شکل است و با استفاده از فنرهای کوچک تنیده شده است.